کاغذ رنگ شده نزد هنرمندان همواره مرغوبتر و به ویژه برای قطعه نویس پسندیده تر و به چشم نیکوتر بوده است؛ چرا که معمولاً کاغذهایی که در مرقعات، قطعات و نسخه های نفیس هنری از هنرمندان خوشنویس دیده میشود، بر روی کاغذهای الوان است.
هر چه صفحات زیباتر و خوش رنگتر بودند، رغبت خوشنویسان نیز برای نوشتن بیشتر بود؛ از این رو مخاطبان بیشتری را به خود جذب میکردند که این همان حس زیبایی شناسی افراد به یک اثر هنری است.
در فرایند تولید و مصرف مواد رنگزای مصنوعی مقادیر بسیار زیاد مواد شیمیایی خطرناک تولید و روانه محیط زیست میشوند. بر خلاف آنها، مواد رنگزای طبیعی، دوستدار محیط زیستاند و از خواص بسیار مطلوبی همچون خاصیت ضد باکتری، بقا و استحکام در برابر عوامل متعدد فرسایش برخوردار هستند.
علاوه بر همه مزایای فوق، همه هنرمندانی که از مواد رنگزای طبیعی در خلق آثار هنری خود بهره میبرند، بر این باورند که کیفیت، جلا و زیبایی مواد رنگزای طبیعی بی بدیل و منحصر به فرد است.
در کتاب آرایی ایران، آنچه در رنگهای الوان در کاغذهای خوشنویسی صورت میگرفته، مواد رنگزای طبیعی (گیاهی، حیوانی و معدنی) بودند و پیشینه استفاده از آنها به قرنها پیش برمیگردد، اما امروزه به دلیل سهولت کاربرد و ارزانبودن مواد رنگزای مصنوعی، نقش مواد رنگزای طبیعی در رنگ کردن کاغذها کمرنگ شده است.
در این فصل کتاب تجربیات سالهای متمادی مولف به مخاطبین این هنر ارزشمند ارائه شده است.
